donderdag 5 november

Donderdag 5 november

Na een slechte nacht voor mij dan, Ellen heeft heerlijk geslapen worden we wakker, ti's erg warm geweest vannacht. Suzan en haar moeder Riet vertrekken vandaag ri Nederland. Naleeka gaat weer terug naar Tamale waar hij woont.

We ontbijten met z'n allen rond half acht onder het ontbijt komen de olifanten nog even naar het watertje om te drinken, niet te geloven we hebben ze gewoon 3 dgn achter elkaar gezien en anderen die hier komen zien ze helemaal niet! Ze komen afscheid van ons nemen net als de apen en cunamatatas. We nemen afscheid en pakken zelf onze spullen verder in en vertrekken met de taxi naar Latabanga.

Vanuit Latabanga zal er een bus zijn naar Wa. We komen rond 9.45 uur aan maar helaas is de bus al vertrokken! We zijn weer een kijkobject en vele mensen bemoeien zich met ons. We krijgen een plaatsje in de schaduw op een wankel houten bankje wat bijna in elkaar stort als je ernaar kijkt maar het houd ons! We zitten onder een rieten dakje bij een aantal vrouwen met kleine kinderen. De vrouwen zijn bezig iets te pellen ik vraag aan Jerry hij reist met ons mee wat het is. Het is een soort nootachtig eten wat ze in het water doen en dan koken! Het is echt een rot werk want het is klein om te pellen!
Carmen is een stuk met Suzan en Riet mee gereisd en moet achter haar visum aan en heeft gelukkig de bus wel gehaald!

We wachten en wachten er komt een bus maar rijd door die zit ws al vol! Op een gegeven moment is Jerry er klaar mee en stelt voor de taxi te nemen het is voor 5 personen 12 euro voor ongeveer 70 km. We zitten met z'n vijven in de taxi dat mag gewoon hier! Ik zie dat het lampje vd brandstof knippert maar er is ook een lampje wat constant aan blijft vd motor check staat erbij en is oranje! De km teller doet niks en de toerental teller doet niks! Ach het rijd en we zullen zien voor hoelang!

In Solar gaan we eruit ti's hier markt dus een drukte van jewelste! We stappen over op een trotro, we moeten wachten totdat de trotro vol zit en dat is niet vlug voor Ghanese begrippen! Er komen vele mensen langs ze lachen en zwaaien naar ons. We staan voor een moeder en kraamcentrum stil en de nurse komt naar buiten gerent om ons een hand te geven en te vragen hoe het gaat. Jammer te weinig tijd om met haar te praten! De trotro vertrekt eigenlijk kunnen er maar 15 in maar in die van ons zitten er 19! De warmte valt als een warme deken op ons als de trotro rijd gaat het goed maar vele maken stopt de trotro om mensen eruit te laten of om gekocht voedsel Vd markt af te geven bij familie. De trotro stopt ook een keer en het lijkt alsof we een lekke band hebben dit is niet zo maar de band wordt aangedraaid! Ook stopt hij omdat hij en een passagier moet plassen, is heel normaal hier! Vervolgens stopt hij koopt (zo lijkt) etenswaren in twee grote zakken, ze worden allebei bovenop de trotro gegooid en we kunnen weg, na nog geen 2 meter valt er een van de zakken af, maar hij rijd gewoon door!

We rijden langs vele dorpjes ontwijken de gaten in het asfalt en gaan de hobbels over. Het meest absurd vind ik nog steeds dat iedereen langs deze gevaarlijke weg loopt en fietst en de trotros en ander verkeer er gewoon keihard langs rijden al toeterend! Ik blijf het een prachtig gezicht vinden al die vrouwen en mannen met manden, schalen en eigenlijk alles op hun hoofd wat ze vervoeren! We zien de vele scholen die nu uit zijn. De kinderen gaan meestal van 7-14 naar school ze moeten vooraf betalen ze krijgen dan ook altijd een maaltijd van rijst hierbij. Ze hebben allemaal een uniform van school aan.

Eindelijk komen we om 14.45 uur in Wa aan. We lopen naar Jerry's huis eten iets Jerry haalt kaartjes voor de volgende bus naar Nandom. We moeten binnen tien min weer op het station zijn dan vertrekt de trotro. We plassen snel en gaan mee naar het station we zien Carmen weer bij de trotro en het is helaas weer niet gelukt met haar visum, de chef was er niet hij had een begrafenis. Ze bellen wanneer ze erom kan komen.

Alle bagage moet op het dak! Er ligt zelfs een nieuwe motor op het dak! Maar het past allemaal! Onderweg verteld Carmen allemaal wat we zien. Is erg leuk want ze kan op onze vragen antwoord geven. We zien veel vrouwen die aan het weven zijn, prachtig gezicht. Het is al tegen een uur of vijf en zien dat iedereen zich gaat klaar maken om eten te maken, we ruiken vele vuurtjes en allerlei specerijen. De weg wordt steeds slechter en uiteindelijk is er geen asfalt meer. Het is een zandpad met roodzand en het stuift verschrikkelijk. De man rijd flink door en het lijkt soms net alsof we in een achtbaan zitten. We hobbelen van links naar rechts gelukkig zijn we niet wagenziek!
We rijden om 18 uur in de schemer Nandom binnen ik moet steeds zoveel aan de negerhut van oom Tom denken, zoveel herkenning! Helemaal rood van het zand stappen we uit, spullen worden weer zorgvuldig bij ons neer gezet en we bellen Dan (de politiechef) en we rijden naar de compound van het ziekenhuis. Het is zover we nu kunnen zien helemaal omringt door een muur met prikkeldraad. Iedereen die in het ziekenhuis werkt woont op de compound. We komen bij het huis van Carmen aan ti's donker dus zien er weinig van. We krijgen een kamer met airco heerlijk! Er is een grote keuken, woonkamer en drie slaapkamers een badkamer en een apart toilet. We gaan terug naar de woonkamer en geef Carmen en ellen de cadeaus van m'n pap en mam. We zijn er allemaal heel erg blij mee. Carmen vind de lampjes geweldig en hangt ze gelijk op! We eten brood met speculaas heerlijk! We douchen al het rode zand van ons af, Carmen heeft een echte douche (geen handdouche)die lekker wast! We gaan naar bed, we zijn nieuwsgierig hoe het er morgen uit ziet allemaal!