zondag 1 november

Zondag 1 november

Om 24 uur stoppen we met de bus, iedereen vliegt de bus uit. Ellen slaapt dus ik blijf zitten. Ook hier midden in de nacht staan er opnieuw gelijk mensen met schalen op hun hoofd met allerlei etenswaren vissen, meloen, maar ook mentos haha! Het is een groot parkeerterrein en er zijn wat winkeltjes, het is een chaos aan bussen. Er wordt heen en weer getoeterd bussen gaan voorruit om vervolgens weer achteruit te gaan! Alle mensen komen weer in de bus en hebben eten en drinken bij. Het blijft tot half twee erg onrustig in de bus heel hard praten ook blijft de muziek heel de nacht aan.
Onderweg wordt er voor van alles getoeterd een geit op de weg, een auto inhalen, mensen die langs de kant van de weg lopen, maar ook zijn er de vele drempels en deze liggen op de gekste plaatsen!
Uiteindelijk slapen we redelijk goed en om 6 uur stopt de bus in een van de vele gehuchtjes. Iedereen vliegt weer opnieuw de bus uit, wij ook we moeten plassen. Overal doen ze hun behoefte, ook wij moeten plassen en zien een aantal vrouwen uit een bosje komen. Ook gaan wij daar onze behoefte doen en daarna we vliegen terug in de bus en gaan weer verder.

Onderweg zien we van alles veel kraampjes die mensen aan het klaarzetten zijn. Maar ook een heleboel mensen die zich aan het klaar maken zijn voor de kerk ze zijn prachtig gekleed en al die mooie felle kleuren! De vroege morgen laat ons weer zien hoe Ghana wakker wordt. Een vrouw veegt de vloer, vrouwen halen water, kindjes spelen, mannen zitten onder een boom bij elkaar.
We zien verschillende huisjes, sommige met plastic daken, andere met palmtakken, en ook nog daken met riet. Sommige huisjes zijn van steen, maar ook van hout en leem. Rond rechthoekig allemaal verschillend. We rijden veel door bos, maar ook is daar ineens een meer/ water met alleen maar witte waterlelies, ze zijn allemaal open prachtig om te zien!

Je ziet ineens een mooi gebouw naast een krot dat is nog wel de grootste schok. Overal staat Vodafone op, de kleuren die de huisjes hebben zijn vaak in de kleuren van Vodafone!
Om half acht rijden we een stad in en vraag aan de buurvrouw die aan de andere kant naast me zit of dit idd Wa is en dat is het. Ze heeft bijna heel de reis naar ons gekeken vol verwondering! We stappen de bus uit en ook hier weer een chaos aan bussen. De een staat zijn bus te wassen de ander ligt een dutje te doen in het bagageruim. We hebben een nummer gehad die bij de koffers past, 4 stuks ze brengen ze bij ons. We bellen Carmen en ze komt naar ons toe . De jonge vrouw komt naast ons staan. Vele mannen willen ons opnieuw wegbrengen ook bij de jonge vrouw ze went haar gezicht af. We raken aan de praat, ook zij wordt opgehaald door een vriend.
Carmen komt op de motor met Jerry. Ze is erg vermagerd maar wat fijn om haar eindelijk te zien en vast te houden! Jerry regelt een taxi en tja weer al die spullen! Alles past uiteindelijk toch weer!

We komen aan bij het huis van Jerry, zijn vader is timmerman en maakt bedden en kasten. Je moet je voorstellen dat je een huis binnen komt en daar staat alles opgesteld bedden en kasten. Daarachter is een klein huis, voor Ghanese begrippen groot, een woonkamer, slaapkamer, badkamer en zelfs een buitenkeuken. Alles heeft Jerry steeds meer opgebouwd vorig jaar was er nog geen buitenkeuken.
Wat bijzonder om hier te mogen kijken!

We hebben trek en Carmen neemt ons mee naar de markt, er staan een heleboel trotros en wordt constant omgeroepen hoeveel plaats er nog is voor een bepaalde stad, het lijkt de loterij wel!
We komen bij een kraam waar we ei kunnen eten. Het is een kraam met twee pannen op kool. De man maakt twee eieren met ui en brood. Het is heerlijk! We eten op de achterklep van een trotro in de schaduw. We maken een foto en vertrekken. We lopen over de grote markt maar ti's nog vroeg dus er zijn nog niet veel mensen. Ook gaan ze eerst naar de kerk. Sommige mensen moeten van ver komen lopend dus zijn nog niet gearriveerd om hun waar te verkopen

We kijken bij een stoffenkraam. Prachtig zoveel mooie kleuren bij elkaar! We lopen ri het busstation waar we een kaartje moeten kopen voor de bus van vanmiddag. De kaartjes zijn nog niet te koop pas tussen 10-11 uur! We moeten straks terug! We zoeken een plaatsje in de schaduw en drinken en kletsen heel veel! De anderen zijn aangekomen en we lopen terug voor de kaartjes. We kopen ze en lopen terug naar het huis van Jerry we komen hem onderweg tegen en Ellen mag mee liften op de motor! Veel kinderen zwaaien en vragen how are you? Ze zitten ook steeds aan je en voelen aan je haar!

Iedereen Lieke, Marieke, Suzanne en Riet zijn in het huisje neer gestreken op de vloer dat is de beste plaats lekker koel!
We moeten de kleine koffer bepakken voor mee te nemen naar park Mole! We rijden met de taxi naar de bus. 7 blanke vrouwen op het busstation we zijn een grote bezienswaardigheid. Iedereen komt naar ons kijken de politieman komt ons allemaal de hand schudden! Na heel lang wachten gaat de bus eindelijk om 13.45 uur weg!
Het is een slechte bus en rammelt aan alle kanten. De achterdeur sluit niet en daar zitten we naast!
Ti's wel lekker koel onderweg! Als de bus stopt is het snikheet! Maar als we rijden een heerlijk verkoelend windje. Opeens stopt de chauffeur, een hele kudde koeien!
We stoppen in een dorpje en daar loopt een vrouw met appels op haar hoofd we kopen er een paar niet voor mij natuurlijk! Een man wil z'n geit in de bus meenemen dit mag niet, toch probeert hij eerst de geit in de bus te krijgen, dit lukt alleen niet, uiteindelijk mag wel zijn fiets mee, op de achterbank!
Veel etenswaar 30,40,50 kilo per zak. Heel veel bagage gaat erin en eruit maar uiteindelijk past alles.

We rijden langs vele dorpjes en hier zien we voor het eerst waterpompen. Overal zie je mensen. De weg is net nieuw, onderweg stopt de chauffeur opnieuw even plassen en ook een autowrak om te kijken of er toch niemand meer in zit iedereen vliegt de bus uit! Allemaal kijken! Gelukkig niemand er meer in er komt weinig verkeer dus is nodig om te kijken! Uiteindelijk na drie uur reizen moeten we eruit om over te stappen op een taxi het is nog 10 min naar het park Mole. Opnieuw weten de mensen niet wat ze zien 7 blanke vrouwen! Ze willen ons flink oplichten en vragen 70 cedi normaal kost het 15 cedi! We laten ons niet bedonderen we komen niet overeen en blijven staan. Carmen belt met het park en zij komen ons halen.
Ondertussen bemoeien er vele mannen zich met ons. We zien vele vrouwen die gaan koken, ook zien we ongeveer 50 moslimmannen bidden midden op de straat.
Uiteindelijk komt er een pick up en mogen erop hoe gaaf is dat! Het Afrika gevoel is compleet! We rijden in het donker het park op we zien een uil en een konijn. We krijgen de kamers toegewezen slapen met z'n drieën op een kamer we slapen samen met Lieke. We bestellen eten en kunnen over 1 uur eten. We snakken naar een douche! We zijn kapot, drie dgn reizen eerst eten en dan lekker slapen! Om 21 uur liggen we in bed!