ghaneese ambassade in den Haag
Door: ellen en wieteke
Blijf op de hoogte en volg wieteke
08 November 2015 | Nederland, Zierikzee
Ghanese ambassade den Haag
8 september 2015 na heel wat telefoontjes mailtjes en appjes hebben we alle informatie bij ons om naar de ambassade te gaan die alleen maar open is op dinsdag, donderdag en vrijdag en niet op onze vrije dagen maandag woensdag voor Wieteke en woensdag voor Ellen. Dus toch maar vrij geregeld. De ambassade is open van 10-13uur, Wieteke gaat vanuit Rotterdam met de trein naar den Haag en Ellen vanuit Breda met de trein, we zouden ongeveer 2 minuten na elkaar aankomen maar waar zouden we zijn met de trein als deze geen vertraging heeft, pfffff!
Na 20-30min treffen we elkaar toch op het station den Haag op naar de ambassade, via 9292 hebben we de juiste buslijn gevonden, als deze lijn dan ook nog eens bestond zal het best heel makkelijk zijn, de haagse buschauffeur vertelde welke bus we moesten hebben, die gelukkig binnen 5min kwam, we hadden immers al 30min verloren door de ns.
Ook deze buschauffeur was behulpzaam en gaf ons een seintje wanneer we uit de bus moeten stappen. Eenmaal de ambassade gevonden kregen we een nummertje en een lijst wat we in konden vullen, het was druk mensen met en zonder nummertje. Het is een a4tje vol met wat we moeten invullen alles in het Engels, niet alle vragen waren we zeker van of we ze begrepen maar Ellen had een translate op haar telefoon hoe makkelijk kan het zijn, het opzoeken was begonnen we wilde immers een goede indruk achter laten.
Ineens kwam er een grote ghanees op ons af, hij bromde hard en wees ons naar het teken niet bellen of je telefoon gebruiken, er werd even heel duidelijk gemaakt dat het niet mocht, en we kunnen verzekeren dat het geen vraag was maar een strenge en duidelijke order!
Daar ging ons goed fatsoen, nu al 3 rode strepen achter onze naam, en we zijn nog niet aan het loket geweest!
Ons nummertje kwam op het scherm en we waren aan de beurt, we mochten voor een dicht loket komen staan met een open blokje van glas, hier mochten we door heen praten, het leek wel een boerka van glas zagen alleen de ogen van de Ghanees, best onprettig, we schoven al ons verzamelde papieren, door een brieven bus alles netjes geordend, zoals paspoort, pasfoto’s, salarisstrook, afschrift met minimaal 1000euro op de rekening hebben staan, een adres van de chief of Nandom een uitnodiging met adres van Carmen(terwijl straat namen postcode etc. niet echt Ghanees is) kopie van onze paspoort en ook die van Carmen, en je retour ticket. Want ze willen wel zeker weten dat je terug naar huis gaat. Na alles door elkaar gegooid te hebben kregen we alles weer terug en vroeg hij alle formulieren apart bij zich. En als laatste moesten we ook nog ieder 4 kopietjes maken, natuurlijk had ellen geen kleingeld bij zich en heeft heel de wachtkamer Ellen gesponsord, en zijn de kopietjes er gekomen.
Op naar het volgende loket met de kopietjes en formulieren van loket 1. Nogmaals werd alles gevraagd om te laten zien, en er werd in gegaan dat we beide een NURSE zijn en onze Carmen ook. Komen we dan toch om daar te werken? Want dan hebben we een andere visa nodig, naar nogmaals te hebben uitgelegd dat 2 weken in Ghana wel heel kort is om te werken we gewoon even op thee bij onze vriendin willen, en dan weer naar huis willen naar onze mannen kinderen familie en vrienden. We hebben niet het idee dat ze ons geloofden, maar duidelijk zijn we wel geweest! Na even peentjes te hebben gezeten hebben we het papier met stempel dat we de week erop onze paspoort en visum op kunnen komen halen. Een selfie met een Ghanees van de ambassade durven we niet meer te vragen. 60 euro armer maar we gaan de visum krijgen! Buiten hebben we op nieuwe een kreet van vreugde gedaan. Op naar de trein en het werk.
Woensdag 9 september, 24 uur later word Wieteke gebeld, de Ghanese ambassade in het mompelend Engels word er verteld dat de papieren toch niet kloppen???? Ze hadden geen pasfoto’s van ons, terwijl we die gewoon bij hadden! Ook het adres van Ellen stond niet op de formulieren, gelukkig hadden we een kopie dat we het na konden kijken, en natuurlijk stond het er gewoon op. Ze moeten iets hebben om over te muggenziften he! Wieteke had tijdens het telefoongesprek de geniale vraag, of ook iemand anders onze paspoorten en visum op mag komen halen scheelt toch weer een ritje naar den haag en een extra vrije dag. Later blijkt dat ook Carmen gebeld is, of ze wist wie we waren en of we alleen maar op visite kwamen en niet gingen werken. Hoe achterdochtig kan je zijn!
8 september 2015 na heel wat telefoontjes mailtjes en appjes hebben we alle informatie bij ons om naar de ambassade te gaan die alleen maar open is op dinsdag, donderdag en vrijdag en niet op onze vrije dagen maandag woensdag voor Wieteke en woensdag voor Ellen. Dus toch maar vrij geregeld. De ambassade is open van 10-13uur, Wieteke gaat vanuit Rotterdam met de trein naar den Haag en Ellen vanuit Breda met de trein, we zouden ongeveer 2 minuten na elkaar aankomen maar waar zouden we zijn met de trein als deze geen vertraging heeft, pfffff!
Na 20-30min treffen we elkaar toch op het station den Haag op naar de ambassade, via 9292 hebben we de juiste buslijn gevonden, als deze lijn dan ook nog eens bestond zal het best heel makkelijk zijn, de haagse buschauffeur vertelde welke bus we moesten hebben, die gelukkig binnen 5min kwam, we hadden immers al 30min verloren door de ns.
Ook deze buschauffeur was behulpzaam en gaf ons een seintje wanneer we uit de bus moeten stappen. Eenmaal de ambassade gevonden kregen we een nummertje en een lijst wat we in konden vullen, het was druk mensen met en zonder nummertje. Het is een a4tje vol met wat we moeten invullen alles in het Engels, niet alle vragen waren we zeker van of we ze begrepen maar Ellen had een translate op haar telefoon hoe makkelijk kan het zijn, het opzoeken was begonnen we wilde immers een goede indruk achter laten.
Ineens kwam er een grote ghanees op ons af, hij bromde hard en wees ons naar het teken niet bellen of je telefoon gebruiken, er werd even heel duidelijk gemaakt dat het niet mocht, en we kunnen verzekeren dat het geen vraag was maar een strenge en duidelijke order!
Daar ging ons goed fatsoen, nu al 3 rode strepen achter onze naam, en we zijn nog niet aan het loket geweest!
Ons nummertje kwam op het scherm en we waren aan de beurt, we mochten voor een dicht loket komen staan met een open blokje van glas, hier mochten we door heen praten, het leek wel een boerka van glas zagen alleen de ogen van de Ghanees, best onprettig, we schoven al ons verzamelde papieren, door een brieven bus alles netjes geordend, zoals paspoort, pasfoto’s, salarisstrook, afschrift met minimaal 1000euro op de rekening hebben staan, een adres van de chief of Nandom een uitnodiging met adres van Carmen(terwijl straat namen postcode etc. niet echt Ghanees is) kopie van onze paspoort en ook die van Carmen, en je retour ticket. Want ze willen wel zeker weten dat je terug naar huis gaat. Na alles door elkaar gegooid te hebben kregen we alles weer terug en vroeg hij alle formulieren apart bij zich. En als laatste moesten we ook nog ieder 4 kopietjes maken, natuurlijk had ellen geen kleingeld bij zich en heeft heel de wachtkamer Ellen gesponsord, en zijn de kopietjes er gekomen.
Op naar het volgende loket met de kopietjes en formulieren van loket 1. Nogmaals werd alles gevraagd om te laten zien, en er werd in gegaan dat we beide een NURSE zijn en onze Carmen ook. Komen we dan toch om daar te werken? Want dan hebben we een andere visa nodig, naar nogmaals te hebben uitgelegd dat 2 weken in Ghana wel heel kort is om te werken we gewoon even op thee bij onze vriendin willen, en dan weer naar huis willen naar onze mannen kinderen familie en vrienden. We hebben niet het idee dat ze ons geloofden, maar duidelijk zijn we wel geweest! Na even peentjes te hebben gezeten hebben we het papier met stempel dat we de week erop onze paspoort en visum op kunnen komen halen. Een selfie met een Ghanees van de ambassade durven we niet meer te vragen. 60 euro armer maar we gaan de visum krijgen! Buiten hebben we op nieuwe een kreet van vreugde gedaan. Op naar de trein en het werk.
Woensdag 9 september, 24 uur later word Wieteke gebeld, de Ghanese ambassade in het mompelend Engels word er verteld dat de papieren toch niet kloppen???? Ze hadden geen pasfoto’s van ons, terwijl we die gewoon bij hadden! Ook het adres van Ellen stond niet op de formulieren, gelukkig hadden we een kopie dat we het na konden kijken, en natuurlijk stond het er gewoon op. Ze moeten iets hebben om over te muggenziften he! Wieteke had tijdens het telefoongesprek de geniale vraag, of ook iemand anders onze paspoorten en visum op mag komen halen scheelt toch weer een ritje naar den haag en een extra vrije dag. Later blijkt dat ook Carmen gebeld is, of ze wist wie we waren en of we alleen maar op visite kwamen en niet gingen werken. Hoe achterdochtig kan je zijn!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
